Informacje o Lanzarote

pomiędzy falami a wulkanami

Lanzarote to wyspa usytuowana na północnym – wschodzie archipelagu Wysp Kanaryjskich, powstała na Oceanie Atlantyckim, znajduje się w odległości zaledwie 140 km od wybrzeży Afryki. O pochodzeniu wulkanicznym i księżycowym krajobrazie, Lanzarote zapewni odwiedzającym unikalne doświadczenie. Wulkany, zatoki, jaskinie, gleby malpaís, plaże o białym lub czarnym piasku, krystaliczna woda i oczywiście FALE, WIATR i SŁOŃCE!!!

Uznana za Rezerwat Biosfery przez Unesco w roku 1993. Wyspa Lanzarote jest znana ze względu na dbałość o środowisko naturalne i zrównoważony rozwój, które sprawiają, że wyspa ta to miejsce, które oddalone jest od miejskiego hałasu obecnego w tak wielu miejscach. Tym samym jest to miejsce gdzie udało się osiągnąć balans między rozwojem turystyki a ochroną środowiska.

Lanzarote jest uprzywilejowanym miejscem, które cieszy się wyjątkową pogodą przez cały rok. Ze względu na swój subtropikalny klimat, możemy powiedzieć, że żyjemy tutaj w wiecznej wiośnie.

W zimie podczas gdy termometry na Półwyspie Iberyjskim i w reszcie Europy zaczynają pokazywać spadającą temperaturę, tutaj cieszymy się średnią temperaturą powyżej 22 stopni i fakt, że większość dni jest słoneczna sprawia, że Lanzarote jest idealnym celem podróży dla setek tysięcy przyjezdnych, którzy przybywają tu w poszukiwaniu uroku i chcą być jego częścią.

Latem zaś ze względu na obecność pasatów temperatura jest bardzo przyjemna, nie przekracza 30 stopni, a wieczorami trochę się ochładza, dzięki czemu pogoda jest optymalna. Według statystyk, na Lanzarote przez 300 dni w roku jest słońce, innymi słowy ponad 80% dni na wyspie jest słonecznych.

A stąd już blisko nam do regionu La Geria, który jest jednym z najchętniej odwiedzanych miejsc ze względu na widoki i na swe wina. Droga w kształcie serpentyny prowadzi nas po regionie pełnym winnic i winorośli. La Geria jest dowodem pomysłowości lokalnych rolników. Stworzyli oni bowiem unikalny na skalę światową system upraw używając jako podłoża popiołu wulkanicznego lub kamieni z niego utworzonych, zwanych Picón.

Lanzarote jest wyspą o bardzo niskiej sumie rocznych opadów i od wieków bez łatwego dostępu do wody. Te małe kamyki mają właściwości hydroskopijne, dzięki czemu zatrzymują wilgoć powstałą w ciągu nocy tak by za dnia roślina mogła być nawodniona, umożliwiając tym samym uprawę winogron i tym samym produkcję wysokiej jakości win o własnej nazwie i jedynym pochodzeniu. Podróżny nie może opuścić Lanzarote bez wstąpienia do jednej z winnic (bodegas) rozmieszczonych po całym regionie La Geria i bez degustacji, tym bardziej że wiele z winnic zostało nagrodzonych licznymi międzynarodowymi nagrodami.

Lanzarote es una isla con muy bajas precipitaciones e históricamente sin recursos para acceder de una manera fácil al agua. Estas pequeñas piedras tienen la propiedad de retener la humedad de la noche consiguiendo que durante el día la planta de la vid esté húmeda e hidratada, posibilitando el cultivo de la uva con la que se producen vinos de gran calidad con denominación de origen propia. El visitante no puede abandonar Lanzarote sin visitar las bodegas situadas en La Geria a fin de degustar sus caldos, muchos de ellos acreditados con numerosos premios internacionales.

Spuścizna Cesara Manrique

architektura, malarstwo i rzeźba. Geniusz!

Lanzarote w dużej części zawdzięcza swą obecną aparycję Cesarowi Manrique (1929-1992), bez wątpienia jednego z najznamienitszych mieszkańców wyspy i tym samym osoby, która do końca walczyła o to by jego ukochana Lanzarote mogła przemienić się w miejsce jakim jest dziś. Urodzony w Arrecife, stolicy wyspy, Cesar Manrique Cabrera był nie tylko znakomitym artystą zarówno w dziedzinie architektury, malarstwa czy rzeźby, ale też był to Kanaryjczyk działający na rzecz wyspy, wyprzedzał swoją epokę, umiał wyznaczać granice przedsiębiorcom nieruchomości, którzy nie raz wyrządzili wiele krzywdy naszym wybrzeżom.

Największą zasługą Cesara Manrique jest sposób w jaki połączył swe kreatywne umiejętności z szacunkiem do środowiska przyrodniczego, uważając tereny naturalne za centrum swego dzieła sztuki. W rezultacie artysta dzięki swej wyobraźni był w stanie zaprojektować, między innymi, jedne z najczęściej odwiedzanych miejsc naszej wyspy: Jameos del Agua, Cueva de los Verdes, Jardín de Cactus, Mirador del Rio…

Ze względu na to wszystko Manrique otrzymał, między innymi, nagrodę o wielkim prestiżu Premio Mundial de Ecología y Turismo (Światowa Nagroda Ekologii i Turystyki). Nagroda ta została mu przyznana w roku 1978.